De brakwatergrondel is een kleine mariene bodemsoort die tolerant is voor lagere zoutgehalten, en daarom ook wordt aangetroffen in brak water zoals riviermondingen.

Herkenning

De brakwatergrondel (Pomatoschistus microps) komt uit de familie van de grondels (Gobiidae) en is een klein bodemvisje. De soort heeft een bovenstandige bek en een doorzichtig lichaam en vinnen. De buikvinnen zijn aaneengegroeid en vormen een zuignap. Het mannetje krijgt in de paaitijd een blauwe tot zwarte vlek in de voorste rugvin. De soort wordt circa 6 cm lang. Net als de exotische marmer-, Kesslers-, zwartbek- en Pontische stroomgrondel zijn de buikvinnen aaneengegroeid. In tegenstelling tot deze grondels heeft brakwatergrondel op de kop tot aan de eerste rugvin geen schubben.

Ecologie

Voortplanting

De paaitijd loopt van februari tot september en het vrouwtje heeft in die periode meerdere legsels. De eitjes worden tussen of onder stenen, schelpen of waterplanten gelegd. Het mannetje bewaakt de eitjes tot ze uitkomen.

Levenswijze

Brakwatergrondels leven op zand en modderbodems waar ze zich voeden met ongewervelden.

Verspreiding

Brakwatergrondel komt voor in een groot deel van de kustgebieden van Europa. Ook langs de Nederlandse kustzone komt de soort algemeen voor. Brakwatergrondels leven ook estuaria en andere brakke tot licht brakke wateren.

Bedreiging en bescherming

In het zoete water van Nederland is de brakwatergrondel een zeldzame soort die hoofdzakelijk op overgangen naar zee wordt aangetroffen. De soort is niet opgenomen in de Visserijwet. Er zijn weinig bedreigingen voor de brakwatergrondel omdat het leefgebied erg uitgestrekt is. Door het afdammen van estuaria is het leefgebied binnen onze landsgrenzen wel sterk afgenomen. Een groot deel van het IJsselmeer (Zuiderzee), Haringvliet en Lauwersmeer behoorde vroeger tot het leefgebied van deze soort.