De blankvoorn is een van de meest algemene zoetwatervissen die in zowel stromende als stilstaande wateren voorkomt.

Herkenning

De blankvoorn (Rutilus rutilus) behoort tot de karpers (Cyprinidae). De soort heeft een zijdelings afgeplatte lichaam met zilverkleurige flanken. De bek is eindstandig en het oog is doorgaans oranjerood van kleur. Blankvoorn kan tot 51 centimeter groot worden. De soort is te onderscheiden van gelijkende karperachtigen op basis van de stand van de bek en plaatsing van de vinnen. Bij blankvoorn begint de rugvin recht boven het begin van de buikvinnen terwijl deze bij rietvoorn, winde en kopvoorn achter de buikvin begint. De serpeling en sneep hebben een onderstandige bek  

Ecologie

Voortplanting

Blankvoorn paait in de periode april-mei in ondiep water. Hierbij worden de eitejs afgezet op waterplanten, boomwortels, takken of andere structuren. In de grote rivieren trekken de blankvoorns voor de paai naar zijwateren waarbij ze grote scholen kunnen vormen in beekmondingen. Na het uitkomen zoeken de larven beschuting in de oeverzone. 

Levenswijze

Blankvoorn is een generalistische soort die in vrijwel alle watertypen voorkomt van stilstaand tot stromend water. Alleen zeer ondiepe of dichtbegroeide wateren worden gemeden. Het voedsel bestaat uit ongewervelden, plankton en plantaardig materiaal.

Verspreiding

De blankvoorn komt in bijna heel Europa voor, in grote delen van Spanje en Italië ontbreekt de soort. In Nederland is de soort zeer wijd verspreid en nagenoeg overal te vinden.op de brakkere delen van Zeeland en kleine beken op de hogere zandgronden na. 

Bedreiging en bescherming

Blankvoorn is één van de algemeenste zoetwatervissen in Nederland en is ten opzichte van veel andere soorten minder gevoelig voor waterverontreiniging en aantasting watersysteem door de aanleg van dammen of stuwen. De soort is opgenomen in de Visserijwet zonder minimummaat en gesloten tijd.