Uitgesproken. Dat was Monica ten voeten uit; vastberaden en doelgericht. Maar dan wel met een speelse en prettige schrijfstem, die een groot publiek kon bekoren. Ze was graag in de natuur en in verbinding met bevlogen natuurmensen, ging mee op excursie (RAVON Hemelvaartweekenden), zoekend naar aansprekende verhalen en belevenissen. Haar woorden geven een vaak poëtische of humoristische draai aan de wetenschappelijk verantwoorde volzinnen van een specialist of liefhebber. Met woorden die verzachtend omkleden wat anders misschien te prozaïsch zou klinken. Of juist met een kwinkslag die een al te lieflijk perspectief mooi doorkruist. Maar ze vroeg ook door: “Waarom doen jullie dit, heeft het nog enig maatschappelijk belang?”, omdat ze wist dat die vragen bij lezers leven.

Haar zoeken voelde soms erg doortastend, zeker als ze je nog niet te pakken had gekregen, maar je wel nodig had als vulling voor haar laatste schrijfplannetje. Dan kreeg je kort zakelijke berichten: “Bel je me terug?”.

Ze was laatst op televisie om te vertellen over haar geinige en toch educatieve vogelkwartet met als ondertitel het woordgrapje “Vier de vogels!” Een professionele presentatiestijl en verbluffend ad remme reacties op de deels wat oenige vragen die gesteld werden (in de perceptie van natuurmensen), zonder neerbuigend te doen. Erg goed! Ook nog serieuzer werk had haar belangstelling en kwam met plezier op haar pad, zodat ze meewerkte aan enkele natuurvisies voor natuurterreinen, zoals Planken Wambuis (“Een woeste schoonheid”).

Ze verraste op veel manieren. Zeker ook als een ongelooflijke overlever die na een forse periode van levensbedreigend ziekbed, alsof het de normaalste zaak was, haar pen weer als vanouds oppakte. Tot nu.

Een heerlijk uitgesproken mens, dat is Monica.

Baudewijn Odé, namens FLORON en RAVON.