Herkenning

De Italiaanse boomkikker is in relatie tot de inheemse boomkikker een cryptische soort. Dit betekent dat de twee soorten genetische verschillen vertonen, maar niet op basis van uiterlijk onderscheiden kunnen worden. De roep van Italiaanse boomkikker verschilt enigszins door de iets korte stiltes tussen pulsgroepen (de uitbarstingen “kè-kè-kè” volgen elkaar sneller op tijdens een enkele roep), en door het lagere aantal pulsen per groep (minder “kè’s” per uitbarsting). Dergelijke kenmerken kunnen echter beïnvloed worden door (water)temperatuur, en zijn in het veld weinig bruikbaar om de soorten te kunnen onderscheiden. Identificatie van Italiaanse boomkikker is enkel mogelijk op basis van verspreiding, of middels genetische analyse.

Ecologie

Voortplanting

Vergelijkbaar met de inheemse boomkikker.

Levenswijze

De levenswijze van de Italiaanse boomkikker is vergelijkbaar met die van de inheemse boomkikker. In Nederland komt de Italiaanse boomkikker voor in een Zuid-Hollands duingebied dat wordt gekenmerkt door ruimschoots aanwezige struwelen en een aantal waterpartijen.

Verspreiding

De Italiaanse boomkikker komt voor op het vasteland van Italië en in Zwitsers Ticino. In het Italiaans-Sloveens grensgebied is een contactzone met de gewone boomkikker aanwezig, waar hybridisatie in beperkte mate plaatsvindt. Binnen het natuurlijk verspreidingsgebied worden twee ondersoorten onderscheiden; Hyla intermedia intermedia komt voor in midden- en Zuid-Italië, en H. i. perrini in Noord-Italië, grofweg ten noorden van de Apennijnen. In Nederland is aanwezigheid van H. i. intermedia in het Westduinpark aangetoond middels mitochondriale DNA-analyse. In hetzelfde gebied komt ook oostelijke boomkikker voor. Het is aannemelijk dat de Italiaanse boomkikkers uit het Westduinpark zich in de toekomst verder zullen verspreiden, al dan niet door toedoen van de mens.

Bedreiging en bescherming

De Italiaanse boomkikker is een exoot en geniet daarom geen bescherming in Nederland. De kans dat de soort zich verder verspreid lijkt groot. Dit is met name onwenselijk vanwege het risico dat inheemse boomkikkers verdrongen worden door Italiaanse boomkikkers middels hybridisatie en genetische assimilatie. Deze dreiging is reëel. In Europa zijn verschillende gevallen bekend waarin geïntroduceerde, niet-inheemse boomkikkers de verspreiding van inheemse boomkikkers in korte tijd hebben overgenomen. In West-Zwitserland is bijvoorbeeld een geïntroduceerde populatie van de Italiaanse boomkikker aanwezig die de inheemse boomkikker verdringt. Het is daarbij belangrijk om te beseffen dat Italiaanse boomkikkers minder kieskeurig zijn wat betreft habitatvoorkeur dan inheemse boomkikkers.

Monitoring en trends

Het CBS berekent geen trends voor deze soort. Monitoring kan op dezelfde wijze uitgevoerd worden als voor de inheemse boomkikker.